เธอเป็นเด็กกำพร้าที่นายท่านรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่ตอนที่ท่านยังไม่มีลูก แต่ก็แค่ในนามเท่านั้นเพราะที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เธอก็เหมือนคนรับใช้คนหนึ่ง ทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่เด็กจนโต อาศัยอยู่เรือนคนใช้ การศึกษาก็แค่มอหกเพราะคุณนงคราญไม่ให้เธอเรียนต่อ ท่านบอกว่าเรียนไปก็เท่านั้นเสียเวลาเธอจึงต้องมาช่วยงานบ้านป้าแม้นที่เป็นแม่บ้านคนเดียวในตอนนี้ คนเก่าคนแก่คนอื่นๆที่แก่แล้วทำงานต่อไม่ไหวก็ลาออกไปหมด ส่วนคนใหม่ๆเข้ามาก็อยู่ไม่ได้ เข้าๆออกๆอยู่เรื่อยจนต้องเลิกรับสมัครแม่บ้านคนใหม่ ส่วนคุณท่านผู้ชายที่เอ็นดูเธออยู่บ้างก็แอบให้เงินเธอไว้ซื้อขนมและยังให้เธอไปสมัครเรียนเฉพาะวันอาทิตย์จนในที่สุดเธอก็จบปริญญาตรี แต่เธอก็ไม่ได้ไปทำงานที่ไหนเพราะต้องคอยดูแลคุณท่านที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ซึ่งคุณนงคราญมอบหมายให้เป็นหน้าที่ของเธอเนื่องจากไม่มีเงินจ้างพยาบาลเหมือนแต่ก่อน.. ชายหนุ่มดวงหน้าคมเข้ม หากผิวขาวเหลืองไม่ถึงเข้มคล้ำส่งให้ไรหนวดเคราและขนตามร่างกายเห็นชัดเจนด้วยเป็นเส้นขนสีเข้ม ไม่ต่างจากเส้นผมดกหน้าสีดำสนิทที่ตัดแต่งรองทรงเรียบร้อย คิ้วดำหนารับดวงตายาวรีนัยน์ตาสีนิลกลมโตเข้มดุ รูปร่างเขาก็สูงใหญ่อัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงอย่างคนออกกำลังกาย เท้าที่สวมสลิปเปอร์สีเทาเดินเอื่อยไปรอบโถงของบ้านหลังใหญ่ ความเงียบและร่มเย็นทำให้เขาได้แต่ถอนหายใจทิ้งไปมากกว่าเคยเป็นอย่างคิดไม่ตก และตัดสินใจเดินขึ้นชั้นบนไปยังห้องนอน หวังเก็บตัวอยู่คนเดียวให้ใจสงบลงเสียหน่อยน่าจะดีกว่า จนที่สุดก็เผลอหลับกลางวันไป… งานแต่งงานที่วาดฝันไว้ไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด กลับมีแต่คราบน้ำตาทั้งงาน เมื่อเจ้าบ่าวหนีกับกับพี่สาวของเธอ และประจานให้เธออับอายไปทั่วทั้งงาน วันเวลาผ่านไปเหมือนหัวใจที่บอบช้ำจะกลับมาแข็งแกร่งเหมือนเดิม แต่เขาดันกลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง ขอโอกาสให้คนเลวๆอย่างเขาได้แก้ตัว ทั้งๆที่เขากำลังจะแต่งงานกับพี่สาวของเธอ…. ” เพลิงตะวันในชุดทักสิโด้สีดำตัดขาวดูสง่างาม ผมของเขาถูกเซ็ตขึ้นเปิดใบหน้าคมเข้มเผยเสน่ห์ที่ชวนหลงใหลต่อผู้พบเห็น ตอบกลับเพื่อนๆอย่างขอไปที ตั้งแต่เสร็จพิธีช่วงเช้าเขาก็ไม่ได้เห็นหน้าเจ้าสาวอีกเลย นี่ก็เบื่อจะแย่ที่ต้องมายืนปั้นหน้าอยู่ในงานเฮงซวยแบบนี้ยังจะมาเซ้าซี้อะไรกับเขาให้มากความอีก ความอดทนของคนอย่างเพลิงตะวันยิ่งมีน้อยน้อยอยู่เสียด้วย… หลังอาหารเที่ยงผ่านไปเพียงเดือนก็มานั่งเล่นอยู่ริมระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวบ้าน เป็นที่นั่งเล่นติดกลับธรรมชาติแบบสุดๆ เมื่อมองไปจะเจอกับภูเขาลูกน้อยใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สีเขียวชอุ่มไล่เรียงกันไป เป็นภาพที่สบายตาเหมาะแก่การผ่อนคลายที่สุด… แต่หัวใจของเธอกลับสับสนวุ่นวายไปหมด เพียงเดือนได้แต่ครุ่นคิดกับสิ่งที่พี่แจ่มเล่าให้ฟังเมื่อเช้า เรื่องที่เกี่ยวกับเขา…
อาจเพราะทุกครั้งที่เจอกันเขาไม่เคยได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของเธอ และแววตากลมโตสุกสกาวในวันนี้ก็ดูแตกต่างจากทุกครั้งที่มักจะดูเศร้าหมอง… “ฮึกๆ ฮืออ ปล่อยฉันนะ! ฮืออ ฉันเกลียดคุณ คนใจร้าย ฉันสัญญาว่าถ้ามีโอกาสฉันจะหนีคุณไปให้ไกลให้คุณหาไม่เจอ…” “เธอชื่อลลิษรา วงศ์เศวต เป็นลูกคนสุดท้องของคุณภูวนัตถ์กับคุณปานวาด เธอไม่ค่อยออกงานสังคมสักเท่าไหร่…” วันแรกเองแล้ววันต่อไปเธอจะทนกับเขาได้นานสะเพียงไหนกันละ เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมามาเพื่อมันจะชำระล้างความสกปรกบนร่างกายเธอได้บ้าง…. บุพเพประหลาดเชื่อมโยงวิญญาณคนสองคนเอาไว้ ทั้งยังพาให้หัวใจผูกพันจนไม่อาจแยกจาก… วันหนึ่งระหว่างการรักษาตัว เขาก็ได้พบกับเกม “เหยี่ยวั่ง” เกมที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขานับจากนี้ไป…
ประกายดาวได้แต่ถอนหายใจ นั่งคุยกันซักพักป้าแม้นก็ปลีกตัวไปเพราะคุณผู้หญิงเรียกหา เธอจึงก้มหน้าก้มตาเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าใบย่อมก่อนจะออกไปช่วยงานป้าแม้นและขึ้นไปกราบลานายท่านผู้มีพระคุณของเธอ.. คนเป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ที่ตัวเองก่อเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าหนี้นั้นเราไม่ได้เป็นคนก่อแต่จำเป็นต้องชดใช้แทนเพราะคำว่ากตัญญู เหมือนกับ เธอ ที่ยอมใช้หนี้แทนครอบครัวนั้นก็เพราะความกตัญญูต่อผู้เป็นพ่อทำให้เธอตกลงชดใช้หนี้แทนผู้เป็นบิดา ด้วยการเป็นนางบำเรอของ เขา… ” แต่ไม่ได้ไปกู้กับธนาคารหรอกนะ ขอหยิบยืมจากลูกสาวเพื่อนสนิทคุณปู่น่ะ ตอนนี้ได้เวลาคืนเงินตามสัญญาแต่ทางเราไม่มี…. เขาก็เลยยื่นข้อเสนอให้ลูกสาวบ้านเราแต่งงานกับลูกชายเขา.. แต่ก็นั่นแหละ ยัยศิเขาก็มีแฟนแล้ว..”
” คำพูดของชายหนุ่มทำให้พราวฟ้าตาโต เงยขึ้นมองหน้าเขาก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคมอีกครั้ง พี่ตะวันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆทำไมถึงได้มาแกล้งเธอแบบนี้นะ ไม่รู้หรือไงว่าเธออายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีได้อยู่แล้ว… เขาทิ้งคำพูดทิ่มแทงใจเธอก่อนที่จะหันหลังเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มเนียนของเธอ การที่เธอยอมแต่งงานกับเขาก็เพื่อเห็นแก่บุญคุณที่ลุงภพมีต่อครอบครัวของเธอ ไม่คิดว่านี่จะเป็นการที่ทำให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอยอมขายตัวเพื่อแลกกับเงินได้… กินสะ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันเกิดมากับผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอ”พูดเสร็จก็เดินออกไปตรงประตูข้างห้องที่เชื่อมต่อจากห้องของเขาเหมือนเป็นห้องแฝดปิดกั้น ด้วยประตูและผนัง. คุณนายนุชนาถเอ่ยเรียกพราวฟ้าด้วยสรรพนามที่หญิงสาวไม่เคยได้ยินก่อนจะโผล่เข้ามากอดจนพราวฟ้าไม่ทันได้ตั้งตัว อะไรที่ทำให้คุณนายมาทำดีกับแบบนี้ทั้งที่ไม่เคย… ในใต้หล้าที่ครองอำนาจโดยสี่แคว้นใหญ่ เยียน ปี้ อี๋ เฉิง มีเรื่องราวเล่าขาน…การพลิกชะตากรรมของใต้หล้าที่เกี่ยวพันกับสตรีนางหนึ่ง เติมเต็มตำนานแห่งสตรีผู้เป็นที่กล่าวขวัญถึงทั้งสี่แคว้น… ปรมาจารย์ด้านปรุงยาต้องมาอยู่ในร่างเด็กหนุ่มในโลกที่แตกต่าง ครั้นยังเป็นเซียนเขาไม่เคยสัมผัสกับความรัก อิสตรี มุ่งมั่นฝึกตนบนหนทางเซียน มาชาตินี้เขาตั้งใจใช้ชีวิตแตกต่างไปจากเดิม แสวงหาความสุขใส่ตัว.
การไม่พบเจอกันเป็นเรื่องดีที่สุด จะได้ไม่ต้องเพิ่มความทรงจำ เพราะคนที่จำเจ็บเสมอ… ก็เลยมาทิ้งบทนำของ คุณเทพกับหนูลิน เสียหน่อยนึง หลังเปิดจองชื่อเรื่องไว้หลายเดือน…